Тэнгэрийн хүлгийн уяаг тааруулахаар Манлай маань явчихлаа

Халуун амь хальж, бүлээн зүрх зогссон уйтай мэдээ дууллаа. Хацар эсгэж нулимс жиндүүлсэн энэ уйт мэдээ хурдан хүлгээр овоглосон хэн бүхэнд дуулахад бэрх байх биз.  Монгол улсын Манлай уяач Дондогийн Оюунбилэг  2013 оны 1-р сарын 23-ны өдөр өвчний улмаас таалал төгсчээ. Ердөө хэдхэн хоногийн өмнө нөгөө л сэтгэлд дулаахан танил хоолойгоороо уралдааны мэдээлэл өгөөд утсаар  ярьж байсан Билгээ ах маань одоо байхгүй гэхэд итгэхийн арга алга. Яг үнэндээ итгэхийг хүсэхгүй байна. Адуу гэдэг хийморилог амьтантай амьдралаа холбосон  олон сайхан эрхмүүдтэй яриа дэлгэж хууч хөөрч явсан  багагүй хугацаанд төрснөөс илүүгүй дотносож зэмлэх нь хүртэл магтаал шиг дуулддаг гуравхан хүн байсны нэг нь Билгээ ах минь байсан юм. Улсын тэр тусмаа томоохон цолтой эрхмүүдийг сэтгүүлийнхээ зочноор урьдаг байсан уламжлалт жишгээ эвдэн өвөөгөө баярлуулах гэсээр моринд орчихсон аймгийн Алдарт уяач /тухайн үедээ тийм цолтой байсан/ Д.Оюунбилэгтэй  элдэв чимэггүй эгэлхэн тэгсэн хэрнээ чин сэтгэлийн яриа дэлгэсэн нь 2010 оны зун. Сэтгүүлийн маань зургаа дахь дугаарын зочноор оролцсон тэр цагаас хойш Билгээ ахтайгаа байнгын холбоотой байж, мэдэхгүй чадахгүй зүйл гарвал бишүүрхэлгүй асууна. Билгээ ах ч цааргалж хойргошилгүй зөвлөнө.
Сэтгүүлийнхээ нэртэй ёслолын ажиллагаа хийх гээд тэвдэж явахад урмын үгээр дэвсэн галынхнаа дагуулаад ирчихсэн сэтгэлийн дэм өгч, эмээгээ алдчихаад энэлж явахад ааваас минь дутахгүй нөмөрлөж явсансан Билгээ ах маань.  Одоо гэтэл тэгж зөвлөх, зэмлэх ах маань холоо явчихлаа.
Жирийн нэг сэтгүүлч, танил миний сэтгэл ингэтлээ хоосорч байхад ар гэрийнхэн, Агт-Эрдэнийнхэн,  мориныхон гэх өнөр бүл энэ хүнээр дутаж өнчирч буйг үгээр илэрхийлэхийн арга алга . Уяан дээрээ дүүхэлзэх хүлгэд нь,унаач хүүхдүүд нь Билгээ ахаар маань дутаж гундах биз. Гэвч хутагтын оронд хурдан хүлгийн уяа тааруулахаар одсон сайхан сэтгэлт, эгэл даруухан ахдаа маанийн ерөөл талбиж, сүүн цацал өргөхөөс өөр сонголт бидэнд үлдсэнгүй.
Хурдан морь уяж сойх, мориор дамжсан үндэсний өв соёлоо түгээн дэлгэрүүлэхэд үйлсэд үнэтэй хувь нэмрээ оруулсан Монгол Улсын Манлай уяач Дондогийн Оюунбилэг Төв аймгийн Баян суманд 1962 онд төрсөн. Хурдан моринд дуртай өвөөгийнхөө уясан морийг унаж хурдлуулдаг байсан тэрээр дунд сургуульд байхаасаа уяа эвлүүлж, хусуур сойз бүслэх болсон гэдэг.
Дээд сургууль төгсөж сэхээтний эгнээнд элссэн ч сүүдэр бараадан бохирох өвөө нь сүүлээ хаялан ялаархах хурдан хүлгэд нь даллан дуудсаар инженерийн ажлаа орхин дунд сургуульд хөдөлмөрийн багш болоход хүргэсэн аж. Гэсэн хэдий ч адуун хийморьтой эрд зуны гурван сар хангалтгүй санагдан, гарын дүй ухааны цараа гайхуулан ур хийж  явсан удаатай. Гэвч Дондогийн хүүг бурхан ухаан зарж, дархан хийхээс илүү уяа эвлүүлж, хүлгийн шандас  сорих тавилан нь хөтөлж, 20 гаруй жилийн амьдралаа морь уях төрийн их хэрэгт зориулсан билээ. Төрийн их баяр наадам, шигшмэл морьдын Их хурд уралдаануудад дээд нас түрүүлгэж, айрагдуулан нулимсаа захирч дийлэхгүй  болтлоо адуутай нөхөрлөсөн эр хүний бахдалыг мэдэрч явсан түүний хөдөлмөрийг үнэлж 2011 онд Монгол улсын Манлай уяач хэмээх эрхэм цолыг хүртээсэн юм.
Буурал замбуулинд саатах богинохон амьдралдаа харц дээгүүр магнай тэнэгэр амьдарсан Манлай уяачид маанийн ерөөл тавьж сүүн цацал өргөе.
Хутагтын хурдыг ирлэх их үйлс тань гэгээн байх болтугай.
Ум сайн амгалан болтугай.
“Тод магнай” сэтгүүл, “Тод магнай” сайтын хамт олноос...